Ons liefdesleven

Mijn ontmoeting met Timon

15,5 jaar geleden ontmoette ik Timon Dias bij een jongerenkamp. We spraken elkaar die week niet. Na dat kamp zagen we elkaar nog een paar keer bij activiteiten en uiteindelijk raakten we toch aan de praat. We spraken elkaar via MSN en stuurde sms’jes naar elkaar. 29 november 2008 spraken we voor het eerst samen af. Timon kwam bij mij langs en samen gingen we naar het strand. Voor deze dag hadden we al wel ‘Love you’ naar elkaar gesmst, maar deze dag startte onze relatie officieel.

Struggles

Onze relatie startte moeizaam. Timon woonde in Heerlen en ik in Voorburg. We zagen elkaar soms maar 1 keer in de maand. We konden elkaar natuurlijk spreken via MSN en berichtjes sturen via onze telefoon. Ook konden we elkaar bellen. Toch ging dat zeker niet vlekkeloos. We snapten elkaars liefdestaal helemaal niet. Het was zeker 3 jaar worstelen om elkaar te leren snappen. Je kunt daar misschien wel 4 of 5 jaar van maken, maar de eerste 3 jaar waren wel het zwaarst hierin. Ik ben superblij dat we ons hierdoorheen hebben geslagen, want daarna werd onze relatie alleen maar beter.

Trouwplannen

In mijn hoofd zat al heel snel het idee om met Timon te willen trouwen. Timon was daar wel voorzichtiger in. Hij wilde wel eerst een HBO studie afronden en eigenlijk daarna ook een pilootopleiding. Dit liep allemaal anders dan verwacht. Terwijl ik na 9 jaar 2 studies had afgerond, lukte het Timon helaas niet om een studie af te ronden. Het bleef zijn streven om eerst een studie af te ronden, maar hoe hij ook zijn best deed, het lukte niet. Telkens hoopte ik dat Timon mij zou vragen, ook al hadden we op een gegeven moment alleen een beetje inkomen van mijn werk. Nog voor hij mij vroeg liet ik hem eens zien waar ik hoopte te trouwen. Ik was er eens geweest met een livepaintopdracht en dacht meteen dat het helemaal bij ons zou passen. Timon werd er, zoals verwacht, ook enthousiast van. 

Op het moment dat Timon in een diep dal met een studie zat, besloot hij toch maar in het diepe te springen. Hij besloot niet alleen op zichzelf te vertrouwen, maar zijn leven in Gods hand te leggen. Met het geld wat hij nog had, kocht hij een verlovingsring. De rest van de maand had hij daardoor niets meer, maar dat maakte even niet uit. Op de dag dat Timon en ik 11 jaar samen waren vroeg hij mij ten huwelijk met deze ring.

De grote vraag

Timon had bedacht dat we naar een klimwand zouden gaan. Dat was iets wat ik nog eens met Timon wilde doen, om te werken aan mijn hoogtevrees. Bij het station van Amsterdam spraken we af. Hij had alleen gekeken naar hoe lang het met de auto rijden was en niet hoe lang het lopen was. Het was dus veel langer lopen dan gepland. We besloten op een gegeven moment toch maar een taxi te nemen. Het klimmen was erg leuk. Daarna gingen we uit eten en eenmaal buiten, om ongeveer dezelfde tijd dat we een relatie hadden gekregen, vroeg Timon mij ten huwelijk. Natuurlijk zij ik "ja"! Daarna dronken we nog wat in de stad en belden we familieleden om ons nieuws te vertellen. Wat Timon niet wist, was dat ik hem voor ons jubileum had besloten een groot bedrag te geven. Deze had ik via automatisch overmaken al naar hem overgemaakt. Timon had mij anders nooit geld gevraagd en had natuurlijk wel enige geldzorgen. Het bleek het begin van Gods zegeningen in Timon zijn leven vanaf dat moment!

Geen geld en huis, maar wel trouwen?

Met wat ik verdiende huurde ik nog geen huis. Ik had al jaren geprobeerd zo veel mogelijk te sparen. Mijn inkomen was eigenlijk ook niet genoeg om te leven en een huis te huren. Vanaf dat we verloofd waren maakten we wel al snel plannen om te trouwen; 9 maanden later zelfs al! We zochten een trouwtekst uit, of eigenlijk Timon. Zelf had ik wel meerdere teksten opgezocht, maar Timon kwam met ‘de’ tekst:

“Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. Filippenzen 4:6-7 HSV”

Mensen hebben ons wel eens gevraagd of we deze tekst na onze zegeningen gekozen hebben, maar nee, het was ervoor. We gingen leven vanuit deze tekst. Timon stopte met zijn studie en vond nog op tijd een baan. Ons huwelijksjaar was het jaar dat corona in ons land kwam, dus dat heeft het des te spannender gemaakt. Toch gingen we vol vertrouwen door. We organiseerde de bruiloft precies zoals we het wilden. We volgden zelfs danslessen voor een mooie openingsdans en we reserveerden de trouwlocatie van onze dromen!

Ondertussen zochten we een huis. Ik stond al ongeveer 9 jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning, dus ik maakte inmiddels wel af en toe een beetje kans. We bezochten een huis die we konden krijgen. Van te voren hadden we gebeden dat als we ‘het’ huis zouden vinden, dat we er dan een goed gevoel over zouden krijgen. Dat hadden we hier niet. We besloten verder te kijken. Het bleek nog een groter risico dan we op dat moment dachten, want door corona was er in de periode erna heel lang geen bezichtiging meer bij huizen. Gelukkig konden we 9 juni toch nog bij een huis langs. We stonden helemaal niet bovenaan, wat betreft kans om het huis te krijgen. Doordat anderen niet konden, mochten wij komen. Eenmaal bij het huis zagen we maar 1 andere persoon, terwijl er meer mensen waren aangemeld. Als zij het huis zou willen, zouden wij het niet kunnen krijgen. Bij de rondleiding werd ik helemaal enthousiast! Wat zou het geweldig zijn als we hier konden wonen! De vrouw leek bijzonder genoeg niet zo enthousiast. Er moest ook nog wel heel veel gebeuren aan het huis, maar daar keek ik doorheen. Ze wilde het huis niet, dus mochten wij tekenen! Het spannende is dan ook dat je gelijk moet zeggen of je het huis wilt en dat het dan wel definitief is. 11 juni ondertekenden we het contract voor het huis, met wat spanning of ze ons niet toch zouden afkeuren. We hadden echt nog niet genoeg geld om het huis en ons onderhoud te betalen. Dat Timon zijn inkomen nog op 0 stond bleek geen probleem en we kregen gelijk de sleutel mee.

Timon zijn werk begon terwijl we net ons nieuwe huis hadden. Hij sliep er na enkele klusdagen al. Wanneer we konden klusten we in ons huis en zorgden we voor de andere huwelijksvoorbereidingen. 

24-07; 24 juli 2020; onze trouwdag

Wat een sprookje was onze dag! Het was echt perfect! De nacht voor onze bruiloft sliep ik met mijn familie in het geweldige dorpje Thorn. Het is echt een dorpje waar je een romantische film zou kunnen maken. Timon sliep in Heerlen, bij zijn ouders. Die ochtend haalde hij mij op met onze eigen auto en reden we naar de trouwlocatie Kasteel Groot Buggenum. We mochten in die periode vanwege de coronaregels dacht ik ongeveer 100 gasten en hoefden nog geen mondkapjes. We hadden minder dan 50 gasten. Dit maakte onze bruiloft heel intiem. Doordat we een livestream hadden van een deel van onze bruiloft, kon toch iedereen meekijken. Ik zal nog wel een keer een blog schrijven waarin ik uitgebreider in ga op onze bruiloft.

Nog meer zegeningen

Bijna direct raakte ik in verwachting en 17 mei 2021 werd Benjamin geboren. Ons leven leek op dat moment al perfect! Wat wilden we nog meer? Als we echt goed nadachten, dan wilde ik wil stoppen met werken bij de zorgvilla en alleen mijn onderneming als werk hebben. Timon leek dat belangrijker dan zelf leuker werk krijgen, maar hij wilde toch ook wel ooit eens gaan kijken voor ander werk. In het nieuws kwam eens dat ze treinverkeersleiders zochten. Dat leek met direct iets voor Timon. Na wat aanmoediging besloot Timon dit te gaan proberen. Hij moest weer een heel traject door en keek er wel erg tegenop, door zijn ervaringen in zijn studies. Hij slaagde met vlag en wimpel voor de hele toelating! Timon is ook wel erg slim en heeft genoeg in zich! Voor Timon zijn eerste werkdag bij Prorail besloten we dat ik zou stoppen met mijn werk bij de zorgvilla waar ik werkte. Met Timon zijn nieuwe inkomen leek dat te kunnen lukken. Vanaf april 2022 had ik geen ander werk meer, dan mijn onderneming. Gelukkig ging dat goed en konden we dit jaar zelfs met de hele familie van Timon mee naar Indonesië!

15 jaar samen

Vandaag zijn we 15 jaar samen. We gaan als gezin uit eten bij Hudson in Den Haag. Dat weet Timon wel. Wat ik grappig vond om te vragen, was of ze er daar iets extra feestelijks van willen maken. Ze hebben toegezegd dat er ballonnen op tafel zullen zijn en dat ze vuurwerk zullen doen bij het toetje. Timon vind het waarschijnlijk super ongemakkelijk, maar hopelijk ook grappig. Ik denk dat Benjamin het ook wel leuk zal vinden. (Misschien dat ik nog een foto maak en deze aan de blog toevoeg.)

We voelen ons erg gezegend en gelukkig! Onze dromen? We hopen dat we nog een kindje kunnen krijgen en dat we eens een huis kunnen kopen. Deze dromen leggen we in Gods hand. En we willen weer even wat kilootjes kwijt; ons goede voornemen voor het nieuwe jaar.