Indonesië deel 4: Een mooie afsluiting van de reis

Bromovulkaan

Zaterdag 29 juli

We hadden gelijk een bijzondere dag samen. We gingen namelijk de Bromovulkaan op. Een indrukwekkende ervaring. We konden kiezen om eerder op te staan, om de zonsopgang op een mooie plek te zien, maar wij als gezin kozen ervoor om later te vertrekken. We vertrokken met Jeeps en reden een bijzondere route tot aan een punt waar we lopend, of met een paardje verder konden. Het zou nog een aardig eind lopen zijn, dus leek ons een paard voor Benjamin wel fijn. Alleen op het paard was toch wat spannend en gevaarlijk, dus ging ik samen met hem op een paard. We hadden een relatief klein paard en we waren samen best zwaar, dus ik had medelijden met het beestje, dat ons nu een aardig deel de berg op hielp. Het was een flinke klim door opstuivend zand. Benjamin vond het geweldig en wilde gelijk nog een keer op het paard. Na dit stuk met het paard, hadden we nog een deel dat we met trappen omhoog moesten lopen. Onderweg waren nog kraampjes met eten en drinken en kon je gedroogde bloemen kopen om als offer in de vulkaan te gooien. Helemaal boven kreeg ik wel hoogtevrees. Het was prachtig om er even te hebben gestaan, maar ik ging graag snel weer naar beneden. 

Benjamin wilde op de terugweg een ander paard en ik eigenlijk ook. Vooral een sterker paard, als het aan mij lag. Timon leek het wat ongemakkelijk, omdat hij vooral geen problemen wilde met de persoon die ons naar boven had geholpen. Hierom besloot ik onze gids te vragen of het een probleem zou worden als we voor een ander paard zouden gaan. Hij gaf aan van niet en we zagen het paard ook niet meer, waar we op hadden gezeten, dus kozen we nu een mooi sterk paard. Dat zat gelijk een stuk comfortabeler! Met de Jeep reden we weer terug naar ons hotel. Daar bleven we nog even en keken Benjamin en ik nog met wat familieleden bij een uitkijkpunt en daarna vertrokken we met de busjes waar we telkens mee hadden gereisd, op Java. We reden de rest van de dag, aten weer bij een bijzonder groot restaurant en kwamen in de avond aan bij een heel mooi resort, waar we gelijk ons bed in ploften.

Landrovertocht

Zondag 30 juli – maandag 31 juli

We hadden net zo goed bij een klein hotel kunnen slapen, want we vertrokken weer vroeg naar een volgende bestemming. We werden opgehaald met Jeeps, die onze gids had geregeld, omdat we door de jungle gingen rijden. Daar konden de busjes waar we telkens in reden echt niet doorheen. Het was een prachtige, maar ook hobbelige tocht. Zonder gordel stuiterden we door de bergen. Het had iets heel avontuurlijks en we konden er wel van genieten. We stopten bij een strandje, om even te ontspannen. Het bleek een strand vol kleine krabbetjes te zijn, die bijzondere sporen op het strand creëerden. Hierna reden we verder met de jeeps. Onderweg zagen we apen en reden we stukjes door water en zo kwamen we tegen het einde van de middag aan bij onze slaapplek.

Het was een eenvoudig gebouw, met een rommelige patio, wat in ons reisdocument werd beschreven als een eenvoudig gasthuis. Voor de kinderen was dit juist leuk. Ze pakten overal stenen vandaan en speelden met het water wat ze uit het kraantje op de patio konden halen. Benjamin zag er inmiddels erg zielig uit, met zijn ontstoken ogen en snotneus. We aten bij een ruimte bij het gasthuis.

In de avond bleven Timon en Benjamin bij het gasthuis en vertrok ik mee naar het strand. Ik verwachtte een totaal donker strand, maar wanneer je naar de zee keek, dan zag je 1 grote strook van lampen. Dat bleek van vissersboten. We waren naar het strand vertrokken met rangers, in de hoop dat we een schildpad zouden kunnen zien bevallen. Dit gebeurd niet elke dag, maar we hadden geluk! Deze avond bleken er zelfs 5 schildpadden hun eieren op het strand te leggen. Bij een van de bevallingen mochten we kijken. Het voelde wel absurd dat we daar zo met een groep van ongeveer 30 man omheen gingen staan. Zodra de eieren op het zand vielen, pakten de rangers de eieren weg. De schildpad legde wel meer dan 100 eieren! Ze bleken ze in een gebouw te laten uitkomen, zodat er geen roofdieren op af konden komen. De schildpadjes zouden nog genoeg gevaar moeten trotseren, wanneer ze uitgekomen waren. Van de 100 zal er waarschijnlijk maar 1 overleven, vertelde een ranger.

De volgende dag mochten we met de hele familie een emmer vol schildpadjes de zee in helpen. Met de instructie dat je de schildpadjes mocht pakken, mocht neerleggen en verder niet mocht aanraken, gingen we op weg. De kinderen vonden het prachtig! Iedereen heeft een schildpadje mogen vrijlaten. Ze liepen direct richting de zee, maar de zee inkomen bleek nog wel een uitdaging. Soms waren ze er bijna, maar spoelde de zee ze toch weer het strand op. Het was mooi om te zien, maar ook vreemd dat het massaal op deze manier gebeurd. Het maakte me bewust van hoe weinig de natuur nog zelf zijn gang kan gaan. Dat gevoel had ik ook bij de orang-oetangs die bijgevoerd werden. Mooi dat we ze helpen, maar de rede waarom we ze moeten helpen ligt vaak bij ons mensen zelf. Het zou toch zoveel mooier zijn als we ze niet meer hoeven helpen.

Na deze beleving gingen we terug naar het gasthuis. Daar bezochten we met een klein deel van de familie een rubberfabriek, die enkele meters van het gasthuis lag. De fabriek zag er verlaten en deels afgebrand uit, maar deze bleek nog volop in gebruik. Het was een aardige zooi van rubber en het leek geen prettig werk. Het was wel bijzonder om even te zien.

Eenmaal terug bij het gasthuis pakten we snel onze spullen in en vertrokken. Het was weer een leuke tocht met de Jeeps door de jungle. Op een bepaald punt stapten we weer over op de busjes. Momenten als deze werden wisselend ervaren, omdat ze ook altijd gebruikt werden om even snel wat lekkers en drinken te kopen en naar de wc te gaan. De hele vakantie zat vol met reizen en wachten op elkaar en inmiddels wilden we allemaal wel wat rust in ons programma. Met de busjes reden we naar een resort. Daar kwam de ontlading en ging iedereen zo snel mogelijk naar hun eigen kamer, om er vervolgens nog even naar het zwembad te gaan.

Naar Bali

Dinsdag 1 augustus

De volgende dag was er de mogelijkheid om mee te gaan wandelen naar een zwavelvulkaan. Ze zouden vroeg vertrekken, dus besloten wij dat Timon zou gaan en ik met Benjamin bij het resort zou blijven. Meer dan de helft van de groep bleef bij het resort, want die rust in het programma werd wel gewaardeerd. Het bleek een hele mooie wandeling te zijn geweest. 

Met de rest van de familie zaten we die ochtend bij het zwembad van het resort. De wandelaars bleven langer weg dan we verwacht hadden, dus daarna moesten we aardig opschieten om weer te vertrekken. Vanaf het resort was Bali al te zien en nu vertrokken we daarheen. Met de busjes reden we naar een boot. Daarmee vertrokken we naar Bali en vervolgens reden we met de busjes naar ons hotel. Langs de weg zagen we heel wat apen. Op Java was om de zoveel meter een Moskee te zien en op Bali zagen we overal tempels. Niet alleen waren er overal tempels, nog veel vaker zag je offerplekken. Je zag ze op de grond; aan palen; bij beelden, in auto’s; in winkels; overal! Ook in ons hotel. Vanaf ons hotel hadden we geen gids en busjes meer. Ons programma was voor de rest van de vakantie leeg! Nouja leeg; we vulden deze dagen snel genoeg.

Het was heerlijk om nu per dag zelf te kunnen kijken wat we wilden doen. De woensdag wilden we vooral ontspannen en hebben we niets noemenswaardigs gedaan, behalve rondlopen en eten.

Snorkelen?

Donderdag 3 augustus

Mijn droom was om in elk geval een keer te snorkelen, wanneer we naar Indonesië zouden gaan. Er waren meer die dit graag wilden beleven. Een deel van de familie had dit tijdens hun reis al gedaan, maar daarvan wilden toch ook een paar mee. Het leek goed geregeld, bij een kraampje aan de weg van ons hotel. In de ochtend werden we gehaald met taxi’s. Dit duurde langer dan gepland en we kregen op dit punt al twijfels over hoe het zou lopen. Met de taxi gingen we naar een plek waar we moesten wachten op tickets waarmee we met een pond naar een eiland konden gaan. Die pond bleek behoorlijk volgepropt. Het had maar kleine raampjes en we stuiterden over het water, dus Timon en ik werden wel een beetje zeeziek.

Bij het eiland verwachtte we dat we gelijk op een ander bootje zouden kunnen stappen, om te gaan snorkelen. In plaats daarvan werden we gevraagd om even te wachten. Het was warm en we stonden op een zanderige plek bij een muurtje. Ongeveer een half uur later gaf de gids aan dat we bij een zwembad van een hotel in de buurt mochten wachten. We sjokten achter de gids aan en vroegen ons af wanneer we toch eens zouden gaan snorkelen. Bij het zwembad zaten we zo 1,5 uur. Tussendoor werd aangegeven dat we mochten zwemmen en dat deden alle kinderen hierna gelijk. Ik ging met Benjamin het water in. Ook werd op een bepaald moment naar onze maat gevraagd voor zwemvliezen. Eindelijk werd op een bepaald moment gezegd dat er een bootje zou komen. We liepen weer naar de boten, maar er was nog geen boot. We stonden daar in de brandende zon, suf van het wachten. Ons geduld begon op te raken. We overwogen ons geld terug te vragen en zelf wat te regelen. Met wat te chips en koekjes hielden ze ons nog even rustig.

Gelukkig kwam na al die tijd wachten toch een bootje waarmee we naar snorkelplekken konden. Daarmee stuiterden we over het water. Het was een opluchting dat we nu eindelijk gingen, maar we hadden gehoopt de uren ervoor al in het water te kunnen liggen. Van de snorkeltijd was nu een stuk minder over. Bij de eerste plek waar we gebracht werden was het water heel wild. Een deel van de volwassenen ging het water in, waaronder Timon. Niet veel later zwom er een reuzenmanta onder Timon door. Het was indrukwekkend om te zien. Vanaf de boot konden we de reuzenmanta ook goed zien zwemmen. Het leek een zwemmend tapijt. Het was zeker gaaf om te zien, maar we wensten hierna wel snel door te gaan naar een rustige plek. Er waren namelijk 4 kinderen mee die ook wilden snorkelen en zelf wilde ik ook wel liever in rustiger water zwemmen. De volgende plek was het water gelukkig inderdaad rustig en de plek daarna ook. Ondanks dat Benjamin niet mee het water in ging, leek hij het toch een leuk avontuur te vinden.

Na het snorkelen gingen we ergens lunchen; terug met de boot; en daarna weer met de taxi naar ons hotel. Het was een leuk avontuur en echt bijzonder, maar niet zoals verwacht.

Benjamin zijn leukste dag

Vrijdag 4 augustus

Ons hele vakantieplan was intensief geweest voor Benjamin en nu vonden we dat de dag om hem mocht draaien. We gingen naar een waterpark, samen met nog 2 andere gezinnen. Van kwart voor 9 tot half 11 hebben we helaas op een taxi zitten wachten. Achteraf hadden we nooit zo lang hoeven wachten, als we de taxi niet via ons hotel hadden geregeld. Via een App bleek dit namelijk heel snel te kunnen. Om kwart over 11 waren we in het water. Het was echt genieten. Vooral omdat Benjamin zo genoot. Er waren mooie zwembaden en glijbanen. Het was als een subtropisch zwembad, maar dan niet overdekt, omdat het klimaat er subtropisch is. Bij een zwembad bleek Benjamin net leuk te kunnen staan, zodat hij er voor zijn gevoel echt kon zwemmen. Dit deed hij vanaf dat hij dit badje ontdekte, totdat we vonden dat we weer moesten vertrekken. Dit was ongeveer om half 5. Benjamin had dus zo zijn middagslaapje overgeslagen en volop genoten van deze dag. Hij wilde eigenlijk nog helemaal niet weg! Het was zeker zijn mooiste dag van de vakantie! Voor de terugweg regelden we zelf taxi’s en die stonden al binnen enkele minuten klaar. Veel sneller dan gedacht, dus moesten we snel de groep bij elkaar zoeken.

Winkelcentrums

Zaterdag 5 augustus

Het leek mij nog leuk om wat winkels te bezoeken, dus gingen we de laatste volledige dag op Bali naar een winkelcentrum. Het was werkelijk een genot om zelf de taxi’s via de App te regelen. Het was zo makkelijk, goedkoop en snel, dat we naar twee winkelcentrums zijn gegaan. Bij het eerste winkelcentrum waren autootjes voor kinderen, waarmee ze door het winkelcentrum konden rijden. In een van de autootjes is Timon met Benjamin gegaan en op een andere etage ging Benjamin in een bestuurbare auto en bestuurde Timon de auto. Bij beide etages keek ik ondertussen rond in de winkels. Tijdens de rit naar het tweede winkelcentrum viel Benjamin in slaap. Timon tilde hem slapend naar binnen en ging met hem bij een bankje zitten. Daar heeft Benjamin geslapen tot ik uitgekeken was bij de winkels. In dit winkelcentrum waren 3 mensen verkleed als bekende tv figuren en was het ook weer mogelijk om met karretjes rond te rijden. 

Bij tet hotel zag onze zwager ons al aankomen, vanaf hun kamer. Het voelde leuk om zo samen in een hotel te zitten en elkaar telkens tegen te komen.

Naar huis

Zondag 6 augustus – maandag 7 augustus

Online waren we er achter gekomen dat op Bali een Hillsong en een C3 kerk is! Een van beide wilde ik deze zondag zeker bezoeken! Aangezien we deze dag weer naar Nederland zouden vertrekken, besloten we het toch niet te doen. Het zou wat spannend zijn met onze planning en dan zouden we de rest van het deel van de familie die ook deze dag vertrok bij het vliegveld weer moeten vinden. Heel jammer… We gingen niet naar een kerk, maar wel met Timon zijn ouders nog even naar een strandje. Daar speelde Benjamin nog even heerlijk in het water. Een deel van de familie was de dag ervoor vertrokken en een ander deel zou later nog vertrekken. Op een bepaald moment namen we afscheid van wie nog bleef. Daarna vertrokken we voor onze lange, lange reis terug. In het laatste vliegtuig kreeg Benjamin een knuffeltje van een stuwardes. De volgende dag kwamen we aan en werden we opgehaald door mijn ouders. Mijn moeder had ballonnen en een cadeautje voor Benjamin. Ik was blij om mijn ouders weer te zien en zij waren blij dat we weer veilig thuis waren. In ons huis had mijn moeder "Welkom thuis" slingers opgehangen. Eenmaal thuis pakte Benjamin gelijk zijn gitaar en begon ermee te spelen. Die had hij zeker gemist!

Het was een bijzondere reis. Een reis met de hele familie Dias; 34 familieleden! We hadden het zeker niet willen missen!