Hoe werd ik livepainter?

Project van je leven

Mijn wens om iets met kunst te doen bracht me al van jongs af aan bij diverse cursussen en ook de opleiding Grafisch Vormgeving op het Grafisch Lyceum in Rotterdam. Als specialisatie had ik tijdens die opleiding visualiseren gekozen, wat bedoeld was voor vormgevers die zich meer wilde richten op illustreren. Daarmee was ik er nog niet, want wat kon ik daarna worden? Voor wie echt wilde illustreren was moeilijk werk te vinden. Vaak vroegen ze om HBO niveau en/of meer ervaring. Daarom besloot ik Beeldende Therapie te gaan studeren. Een interessante studie! Het fascineerde mij bij mijn vorige opleiding al dat de tekenwerken van mijn medestudenten vaak pasten bij de persoon die ze had gemaakt. 

Tijdens mijn stude Beeldende Therapie begon ik aan de minor Project Van Je Leven; een minor die nog elk jaar succesvoller lijkt te worden. Tijdens die minor mag je zelf weten waar je aan werkt, als je maar aan de beoordelingseisen van de minor voldoet. Je mag er dus werkelijk elk project starten, maar ook verder gaan aan projecten.

Natuurlijk wilde ik aan de slag met mijn vraag: “Hoe kan ik van mijn passie mijn werk maken?” Nu had ik een half jaar rustig de tijd om mij op deze vraag te focussen. Mijn Grafisch Vormgeving opleiding had nog niet tot een antwoord geleid en mijn opleiding Beeldende Therapie leek ook niet tot het antwoord te leiden.

Tijdens de fase waarin ik bedacht hoe ik mijn halfjaar zou invullen dacht ik eerst aan exposities en het verkopen van producten met mijn illustraties. Zou ik daarmee mijn doel kunnen gaan bereiken? Het leken wat flarden van projecten, met een tijdelijk resultaat. Toen besloot ik aan de slag te gaan met het idee dat Martijn mij had ingegeven. Ik wilde wel een poging wagen om live te schilderen. Hij had een trouwkaart aan zijn prikbord en ik gaf aan dat hij mocht regelen dat ik daar zou schilderen.

Mijn eerste livepaintopdracht

17 september 2015 begon ik zomaar aan mijn eerste livepaint! Het was op de bruiloft van de trouwkaart op het prikbord van mijn broer. Ik kon mijzelf ineens livepainter noemen! Het moment dat ik mocht vastleggen was de receptie van een bruiloft in de buurt van Scheveningen. Het was fantastisch! De sfeer was fijn en ik voelde me helemaal in mijn element. Dit was het werk waar ik naar zocht! Sam Rakoto was de fotograaf van deze bruiloft en door hem kwam ik gelijk aan de eerste foto’s voor mijn bedrijf.

En toen?

Tja, en dan kom je niet zomaar aan een volgende opdracht. Gelukkig zat ik nog in de minor en kon ik onderzoeken hoe ik klanten zou kunnen krijgen en werken aan mijn zichtbaarheid online. Ik maakte een logo, een site, visitekaartjes en een pagina op Facebook. In 2015 had ik nog 2 andere livepaintopdrachten. In 2016 was de bruiloft van mijn zus(je) Janneke en zwager mijn eerste bruiloft. De livepaint voor hun maakte ik live tijdens hun huwelijksvoltrekking in het stadhuis. Hierna vond ik het werk af en kon ik meegenieten van de rest van hun bruiloft. Ik ging nog heel anders te werk als tegenwoordig. Dat jaar had ik aardig wat opdrachten! Ik zag het zelfs zitten om 2 opdrachten op dezelfde dag te doen en ik had mijn eerste opdrachten in België.

Struggle

Kabaam! Daarna moest ik mijn studie Beeldende Therapie af gaan maken. Daar had ik nu helemaal geen motivatie meer voor. Ik heb er nog steeds wel eens nachtmerries over; dat ik wil stoppen met studeren. Met veel moeite heb ik de studie afgerond. Ik ben blij dat ik het afgerond heb en de opleiding was zeker mooi om gedaan te hebben.

Ook na het afronden van mijn opleiding kon ik niet gelijk vol voor mijn onderneming gaan. Ik zou namelijk echt niet genoeg verdienen. Mijn uitgaven voor mijn onderneming waren zo ongeveer gelijk aan mijn inkomsten. Ik begon daarom als activiteitenbegeleider in een zorgvilla. Als je het mij vraagt is het best ondergewaardeerd werk. In mijn ogen zijn activiteiten namelijk een van de leukste dingen die je kunt meemaken op een dag. De invulling van je dag kan je wel of niet gelukkig maken. Voor een zorgvilla vond ik dat er veel te weinig budget was voor activiteiten. Je kunt het nauwelijks een budget noemen. Voor bijna niets probeerde ik de leukste momenten voor de bewoners te creëren. Ik heb dit werk met liefde en passie gedaan. Ik merkte dat ook mijn vrije tijd hier veel aan op ging. Het livepainten werd een bijzaak. Vooral toen ik ook nog ging trouwen en zwanger werd.

Doorbraak

In april 2022 kreeg mijn man Timon ander werk. Met zijn nieuwe inkomen en het geld dat we op onze rekening hadden staan wilden we de stap gaan wagen dat ik vol voor mijn onderneming zou gaan! Eindelijk! Het voelde als een bevrijding! Ik stopte met mijn werk in de zorgvilla en stortte me volledig op mijn onderneming. In elk geval 3 dagen in de week kan ik me sinds dat moment volledig op mijn onderneming richten. Dan is Benjamin bij zijn gastouder. Ik merk dat het mij echt de ruimte geeft om te groeien als livepainter.

Het is nog geen minimumloon op jaarbasis wat ik verdien, maar het begint al ergens op te lijken. En ja, ik besteed vaak uren aan een schilderijtje van 15x15cm, waar ik 75 euro voor vraag. Daar gaan dan nog belasting en materiaalkosten vanaf, dus een normaal uurloon is het dan ook niet. Ook bouw ik nog geen pensioen op en heb ik geen inkomen als ik vrije dagen opneem of ziek ben.

Het klinkt misschien nog niet succesvol, maar ik voel me gezegend! Wat ik wel heb, is de kans om te ontwikkelen als kunstenaar en de mogelijkheid om een bijdrage leveren aan de mooiste dagen van mensen. Het is elke keer weer fijn om klanten blij te zien met het resultaat van mijn werk en echt genieten om tijdens de bijzondere gelegenheden te schilderen! Als ik naar de laatste livepaintresultaten kijk, ben ik trots en geloof ik in een toekomst voor mij als livepainter.